Sint Jansbeek heeft vele hobbels voor de gehandicapte medemens.

Voor veel mensen is het een doodgewone wandeling als men langs de Sint Jansbeek loopt. Dit geldt niet voor een gehandicapte. Als rolstoeler, slechtziende of blinde is het een zware last en dan moet men niet alleen de weg op maar ook nog de weg (kunnen) vinden.

Eind maart hebben we samen met het Arnhems platform chronisch zieken en gehandicapten (Apcg) en projectmanagers van de gemeente Arnhem een schouw gehouden langs de Sint Jansbeek. Daarbij vergezeld van een rolstoeler en twee blinden als ervaringsdeskundigen.

Zo werd al gauw duidelijk dat de openingen, tussen de randen langs de beek, werd ervaren als een eng moment. Een blinde krijgt het gevoel in de beek te vallen. Ze zien liever een aaneengesloten rand en wat hoger. En eigenlijk gaat erg de voorkeur uit naar een hekje dat tevens ook als geleiding kan dienen.

Een geleidingslijn langs de gehele Sint Jansbeek voor blinden ontbreekt. De blinden kunnen met de stok hier tegenaan tikken en weten daardoor dat dit een route is. Volgens de projectmanagers zou dit later worden gemaakt. T.h.v. de trappen aan de Nieuwstraat liggen geen randen en zelfs ook geen verhoging om te waarschuwen dat men naar beneden kan (vallen) de beek in.

De trap en de aflopende bestrating bracht tijdens de schouw problemen aan het licht. Wanneer men een duwrolstoel heeft, vergt dat enige inspanning om hem/haar naar boven/beneden te krijgen. In dit gedeelte, dat eigenlijk de varenbeek wordt genoemd, is in de eerste weken al pardoes een rolstoeler ingevallen. Een hekje o.i.d. zou dan ook een uitkomst zijn.

Tijdens de tweede schouw bleek dat de in de schaduw liggende traptreden in de varenbeek voor een slechtziende een behoorlijke dobber zijn. Een leuning zou hier een uitkomst kunnen bieden.

Het bruggetje in de Beekstraat heeft als uitrit geen stoep. Dus een rolstoeler zal al bovenop de brug moeten kijken of hij naar beneden kan en de weg over kan steken. Ook een opstaande (trottoir)rand bij het politiebureau bracht beide blinden aan het schrikken omdat ze dachten dat daar de beek al was.

Audrey Hepburnplein:
Nadat het Audrey Hepburnplein was opgeleverd trokken wij zelf al aan de bel vanwege een onveilige situatie omdat er trappen waren gemaakt. In eerste instantie werd dit afgewimpeld door de projectmanager en zou het geen gevaar zijn.

De dag erop viel een bestuurder met zijn scootmobiel. De bestuurder kon met wat pleisters de verwondingen ter plekke laten verzorgen. Weer wat later een scootmobiel die zich gelukkig nog kon corrigeren. En vanaf die tijd kwamen er berichten over voetgangers die zich stootten, vielen en verzwikten aan de trappen.

Bij de gemeente Arnhem kwamen dan ook de nodige zorgen en klachten ten gehore. Vervolgens plaatste de gemeente dranghekken. Men zou later naar een oplossing kijken omdat het vakantietijd was.

Volgende week start de gemeente Arnhem met het er uithalen van een groot gedeelte bestrating en worden de trappen grotendeels veranderd. Langs de beek zullen nog wel de drie trappen blijven bestaan, alhoewel wij ter plekke aangaven dat nog steeds een onveilige situatie te vinden.

Daarna zal men nog een complete schouw houden met een externe-expert erbij om toch te proberen dat alles voor iedereen toegankelijk is en ook een Arnhemse openbare ruimte zal worden.

Het Apcg en Arnhems Hart willen dan ook betrokken worden in de voorbereidende gesprekken, van projecten, om dergelijke ongemakken, en geld verkwisting, zoveel mogelijk te verminderen.